Şah Təhmasib bir sandıq ləl göndərir, Süleyman əsəbiləşir

1557-ci ildə tikilmiş Süleymaniyyə məscidi Osmanlı memarlığının şah əsərlərindən biri və Sultan Süleymanın hakimiyyətinin əzəmətinin simvoludur. Bu möhtəşəm binanın tikintisi isə Memar Sinanın qızıl barmaqları ilə 7 ilə başa gəlib.

Süleymaniyyə İstanbulun ən yüksək təpəsi üzərində Qanuninin hökmdarlığının gücünü göstərmək üçün inşa edilmişdir.

Məscidin tikintisi ilə bağlı belə bir əfsanə var. Sultan Süleyman məscidin tikintisinə çox ciddi fikir verirdi və xəzinədən Memar Sinan üçün istənilən məbləği ödəməyi tapşırmışdı. Arxitektura sahəsində dünya nəhənglərindən biri sayılan Memar Sinan bütün gücü ilə tikintinin tez bitməsinə çalışırdı. Lakin bir müddət Osmanlı xəzinəsi çətinliklə üzləşir və bu da tikintinin başa çatmasına əngəl yaradır.

Bunu eşidən Səfəvi şahı l Təhmasib Sultana dəstək olmaq niyyəti ilə ona bir sandıq qiymətli daş-qaş göndərir. Sultan hədiyyəni alır və onun içini görəndə Şahın ona kömək etmək istəyini təkəbbüründən başqa cürə anlayır. O elə hesab edir ki, Səfəvi Şahı Sultana hədiyyə - qiymətli daşlarla doldurulmuş sandıq göndərərək, ondan üstünlüyünü nümayiş etdirir və Osmanlının maliyyə problemlərinə eyham vurur.

Hədiyyəni alan Süleyman bunu təhqir kimi qəbul edir. Osmanlı tədqiqatçıları Şah Təhmasibin guya Sultana onu aşağılamaq niyyəti ilə məktub göndərməsini də qeyd edirlər. Həmin məktubun qısa məzmunda “Məscidi bitirin, bu sizə kömək edər” sözlərini “Eşitdim, məscidi bitirmək üçün maliyyə yoxdur, bu sizə kömək olar. Məscidi bitirin” kimi təqdim edirlər.

Sultan Süleyman çıxış yolu tapır: sandığı Memar Sinana göndərir və məscidin tikintisində qiymətli daşlardan istifadə etmək əmri verir.

Qiymətli daşlarla bəzədilmiş minarənin talan obyektinə çevriləcəyini anlayan memar başqa cür hərəkət etmək qərarına gəlir. Bütün qiymətli daşlar toz halına gətirilir, sonra sementlə qarışdırılır və minarəyə çəkilir.

Məhlul bərkidikcə minarə sübh çağı müxtəlif rənglərlə parıldamağa başlayır. Deyirlər ki, onun səthinə düşən günəş şüaları qiymətli daşların parıltısını xatırladan işıq oyunu yaradıb.

Ona görə də bu minarəyə “Günəş minarəsi” adı verilmişdir.

Beləliklə, bu gün Süleymaniyyə məscidi parlayırsa, burada Səfəvi şahı Təhmasibin saf niyyəti və Sultanın təkəbbürü rol oynayıb.