Sənəti, yoxsa ailəni seçərdiniz? sualına görə onu az qala öldürürdüm

“Həyatla yaradıcılığı bir-birinə qatmaq mükünsüzdür. Mənim səhnə həyatımla real həyatım heç vaxt uyğun gəlməyib. Buna görə həyat yoldaşıma minnətdarlığımı bildirirəm. Sənətkar onda xoşbəxt  olur ki, evində onu gözləyən, qiymətləndirən, təskinlik verən, haqsızlıqda sakitləşdirən, ağır anlarında başının üstündə olan həyat dostu var”.

Ölkə.Az xəbər verir ki, bu sözləri Xalq artisti Afaq Bəşirqızı “Pərvizə görə”də deyib. 

O bildirib ki, sənətkar evində tək olmamalıdır:

“Sənətkar tək olması mümkün olan deyil. Çünki tək danışacaqsan, öz səsini belə eşitməyəcəksən. Ürəyində elə şeylər danışırsan ki, bərkdən deməyə ürək etmirsən. Nə qədər ktiab oxuyasan? Onların ağırlığı da üstünə gəlir. Sənətkarı kitab, hansısa məclisdə oturmaq, sənət dostu olmaq, onun evinə getmək, bu, sənətkarı heç vaxt qane etmir. Sənətkarın ailəsi olmalıdır. Bir dəfə Zeynəb Xanlarova müsahibəsində dedi ki, oğlum 39 dərəcə qızdırmalı idi, mən də Sarayda konsert verirdim. Dedi ki, çıxanda bilmədim, kimin çantasını götürüb getdim. O vəziyyətdə səhnədə olmaq bilirsiniz nədir? Mənim başıma da gəlib. Komediya oynayıram, camaatın gülməkdən uğunub. Özümü yavaş-yavaş səhnədə arxaya doğru gedirəm, Əliqismətdən soruşuram ki, Əhmədpaşanın – nəvəmin vəziyyəti necədir? Təsəvvür edin, tamaşa da davam edir. Qəti şəkildə sənətkar tək olmamalıdır. Öz ailəsində, bucağında, ac-tox evində, milyon dərdlə, problemlə, qohum incikliyi ilə, qəzetlərin, saytların yazdıqları ilə tək baş çıxara bilməz. Mən həmişə səhnə ilə şəxsi həyatımı paralel aparmağı bacarmışam. Səhnənin başqa hörməti olub, ailənin başqa. Bir dəfə bir jurnalisti az qala öldürürdüm. Deyir, Afaq xanım seçmək lazım olsa, sənəti, yoxsa ailəni seçərdiniz? Bu cümləni, axmaq-axmaq fikirləri haradan tapıb adama sual verib, əsəbiləşdirirsiniz?  Ailəni sənətə qurban vermək olar? Sənəti nəyəsə qurban vermək olar? Ailədən söhbət getmir. Mənim komediya aktrisası olmağımın bir səbəbi də bu, olub ki, ailəmdə başqa söz-söhbət olmasın”.