“Ştutqart” 18 illik titul həsrətinə son qoydu
Footbal-plus portalından alınan məlumata görə, Icma.az xəbər verir.
Mayın 24-də Berlinin bəzəyi olan “Olimpiaştadion”da Almaniya kubokuna yekun vuruldu.
"Football-plus.az" xəbər verir ki, budəfəki finalda bir qədər qeyri-adi komandalar – “Ştutqart” ilə 3-cü bundesliqa təmsilçisi “Arminiya” üz-üzə gəldi.
Təbii ki, şvabiyalılar aşkar favorit sayılırdı. Komandanın 18 illik titul həsrətinə son qoyması üçün bundan gözəl fürsət ola bilməzdi. Düzdü, “Arminiya” finala gedən yolda bundesliqa klublarına qənim kəsilmişdi. Bilefeld təmsilçisi “Verder”, “Frayburq”, “Union” və ən əsası turnirin son qalibi statusunda olan “Bayer-04”ü mübarizədən kənarlaşdırmağı bacarmışdı. Amma Almaniya futbol ictimaiyyəti bu sürpriz qələbələri doğma meydan amili ilə əlaqələndirmişdi. “Arminiya” buna qədər bu turnirdə bütün matçları doğma meydanda keçirmişdi!
Bilefeldlilərin “ev komandası” olub-olmadığına məhz bu finalda aydınlıq gəlməli idi. Bəd gümanlar artıqlamasıyla doğruldu. Çünki ilk dəqiqələrdən komandalar arasında səviyyə fərqi özünü biruzə verməyə başladı. Düzdü, artıq 1-ci dəqiqədə “Arminiya” fanatlarını ayağa qaldırmağa yaxın oldu. Bəlkə də Sarenren-Bazeenin yaxın məsafədən zərbəsindən sonra top dirəyə tuş gəlməyib tora daxil olsaydı, matçın axarı fərqli olardı. “Ştutqart” 15-ci dəqiqədən etibarən rəqibi “kötəkləməyə” başladı. “Arminiya”nın müdafiədəki inamsız oyunu və kobud səhvlər 13 dəqiqə aralığında 3 qolun buraxılmasına səbəb oldu.
Qələbənin əsasını Voltemade qoydu. Çox keçmədən Dəniz Undav əvvəlcə komanda yoldaşının fərqlənməsinə şərait yaratdısa, bir neçə dəqiqə sonra özü də fərqləndi. Komandasının ikinci qolunu vuran fransalı Miyo ikinci hissənin ortalarında dublunu rəsmiləşdirərək fərqi 4 topa yüksəltdi. “Arminiya” son anlarda fəallaşsa da, komandanın gücü yalnız iki qol vuraraq böyükhesablı məğlubiyyətdən qurtulmağa yetdi.
Beləliklə, “Ştutqart” son 18 ildə ilk titulunu qazandı. Komanda 2007-də bundesliqa çempionu olandan bəri heç nə qazanmamışdı. Ölkə kubokuna isə şvabiyalılar son 28 ildə ilk, ümumilikdə 4-cü dəfə sahib çıxdılar (1954, 1958, 1997, 2025). Maraqlıdı ki, 1997-dəki finalda da “Ştutqart” 3-cü bundesliqa təmsilçisini - Enerji“ni məğlub etmişdi.
Sebastyan Hönessin “Ştutqart”da gördüyü işləri alqışlamamaq mümkün deyil. Bu məşqçi 2023-ün mayında komandanı bundesliqada saxladısa, ötən mövsümü vitse-çempion kimi tamamladı. Bu il isə bir qədər də irəli gedərək ölkə kubokunu qazandı.
Yeri gəlmişkən, kubokun finalı Hönessin “Ştutqart”ın başında yubiley – 100-cü rəsmi oyunu oldu.
Arminiya (D-3) – Ştutqart 2:4
Kania, 82. Vaqnoman, 85-öz qapısına – Voltemade, 15. Miyo, 22; 66. Dəniz Undav, 28.
Arminiya: Kersken, Haqmann (Lannert, 46), Şnayder, Qrosser, Oppi, Russo, Şrek (Yanq, 46), Korboz, Sarenren-Bazee (Feliks, 59), Vörl (Kuntse, 83), Qrodovski (Kania, 80).
Ştutqart: Nübel, Vaqnoman, Jak, Şabo (Yeltş, 76), Mittelştadt, Atakan Karazor, Ştiller (Narti, 87), Miyo (Demiroviç, 69), Fürix (Hendriks, 69), Voltemade, Dəniz Undav.
Oyundan sonra
Mişel Kniat “Arminiya”nın baş məşqçisi:
“Hər birimiz çox üzgünük. Hətta final fitindən sonra bəzi oyunçularımız göz yaşını saxlaya bilmədi. Bu final ilə bağlı çox ciddi ümidlərimiz və arzularımız var idi. Təssüf ki, bunlar doğrulmadı. “Ştutqart” səhvlərimizdən gözəl yararlandı. Amma hətta finaldakı məğlubiyyətə baxmayaraq, özümüzlə fəxr edə bilərik. Çünki mövsümü çox yaxşı keçirdik. Həm 2-ci bundesliqaya vəsiqə qazandıq, həm də kubokda finala qədər irəlilədik”.
Sebastyan Honess, “Ştutqart”ın baş məşqçisi:
“Keçirdiyim hissləri sözlə ifadə etmək çətindi. Sevincimdən sanki buludların üzərindəyəm. “Arminiya”nı yaxşı incələmişdik və oyuna ciddi hazırlaşmışdıq. Belə oyunlarda hər şey baş verə bilər. Konsentrasiyanı əldən vermədik. Oyunçularıma təşəkkür edirəm. Sona qədər mübarizə aparan “Arminiya”nı da təbrik edirəm. “Ştutqart”ın qazandığı son titulun üzərindən uzun illər ötmüşdü. Bu məqam bu titulu daha da dəyərli edir. Mövsümboyu düzgün yolda olduğumuzu düşünürdük. Hətta nəticələr yaxşı olmadığı dönəmlərdə də belə düşünməyə davam edirdik. Gördüyün işin düzgünlüyünə inanmaq həmişə önəmlidi. Biz də məhz bunu etdik və həvəsdən düşmədik. Komandada birlik itmədi. Ona görə də nəticələr yaxşılaşmağa başladı. Fanatlarımız da ən xoş sözlərə layiqdi. “Ştutqart”ın bu zəfərinin tarixdəki rolunu anlamağımız üçün bir qədər vaxt ötməlidi”.


