Sədrdən növbəti həqarət

Əli Kərimlinin hətta adi müraciət ritorikasında primitiv qaydaları mənimsəyə bilməməsi, onun "siyasi səbatsızlıq" sindromunun daşıyıcısı olmasını təsdiqləyir. Siyasi isterika, psixaloji şəxsiyyət dəyişikliyi, gərginlik onun "siyasi altşüuruna" o həddə siraət edib ki, artıq xalqa lağ obyekti kimi yanaşır. İsterik şəxsiyyət pozuntusu olanlar yaranan ən önəmli problemdə belə dəyişikliyə açıq deyillər (bunu tibbi sorğular da təsdiqləyir!) – siyasi isterikada isə uğursuzluq sindromunun "acısını" çıxmaq üçün müxtəlif auditoriyalara qarşı hücum etmək kimi bir davranış müşahidə olunur. Məhz Əli Kərimlidə olduğu kimi… 

Analoji hallar AXCP "sədrinin" son durumunda daha açıq büruzə verilir. Ölkəmizin dünyada baş verən həddindən artıq gərgin kataklimzlərdən itkisiz çıxması, özünün müstəqil siyasi xəttini qorumaq bacarığı, bütün tərəflərlə qeyd-şərtsiz və eyni məsafədə əməkdaşlığn peşəkar səviyyədə inkişaf etdirilməsi Əli Kərimlini yenə də "kor quyu"ya məhkum edib. 
O elə bir siyasi şok keçirir ki....

Məsələn, özündən başqa heç kimə lazım olmayan açıqlamalarında "Bəs qalib ölkə - Azərbaycanın gündəmi nədir?", "Qalib xalqın xəbəri olsun ki," kimi fikir başlıqlarından istifadə etməklə Kərimli özünün əsl xislətini ortaya qoyur – bu, birmənalı şəkildə xalqın qalibiyyətinin tərənnümü deyil, tam əksinə, qələbəyə istehzadır, qalib xalqı təhqir etmək cəhdidir. 

Azərbaycanın son illərdə qazandığı saysız-hesabsız qələbələrin yaratdığı mənəvi ruh yüksəkliyinin altında əzilən Kərimli artıq xalqı özünün hədəfi seçir – bütün anlamlarda düşmən kəsildiyi Azərbaycan cəmiyyətinə qarşı ironik ritorika ilə yanaşır.

Amma onun bu açıqlamasında bir fikir düzdür – "Bizi yalnız biz özümüz xilas edə bilərik". Əli Kərimlini, onun kimi düşünənləri, onun kimi davrananları elə onların özləri xilas etməlidirlər. Amma bu məntiqlə, bu xəyanətlə, bu təfəkkürlə… Çox çətin görünür…

MƏNSUR