Şəlalə Camal: Quzunu qurda tapşırdılar

Quzunu qurda tapşırdılar,
Körpə nəfəsi soyuq küləkdə itdi.
Bilmədi ki, dünya bu qədər zalım olar,
Onu qoynuna almadı,
Onu qucaqlamadı heç kim.

Quzunun naləsi göyə ucaldı,
Göy üzü aha büründü.
Bir damla yağış, bir ah,
Sanki ulduzlar da ağladı.
Yarpaqlara toxundu o nalə,
Buludların pəncəsinə ilişdi.

Yarasına məlhəm olan olmadı,
Qanayan balaca ürəyi
Səssizcə çırpındı,
Hər baxışda bir sual 
Heç kəsin qulağı eşitmədi
O susqun fəryadı.

Yuvasından ayırdılar,
Yuvası da olmadı,
Soyuq torpağın qoynuna
Tənha bir sükut çökdü
Sığal çəkmədi heç kim,
Bir damla sevgi olmadı.

O mahnıda dediyi kimi 
Yaxın gəl, quzum, gecələr uzun…
Bir təsəlli səsi,
Bir ümid pıçıltısı,
Sanki quzu yuxuda
Soyuq tərə büründü...
Sanki üşüdü arzuları...
Gecələr uzundur axı...

Bax, belə itir ömür…
Bir quzu səsini yandırar
Səssiz gecələrdə...
Quzunu qurda tapşırdılar,
Bir zaman işıq olan
İndi qaranlıq oldu əbədi.