Şəlalə Camal: Sənsiz ağrıyır ruhum, ata...

 (Atasızlığın acısını yaşayanların ruhuna bir sığınacaq olmaq ümidi ilə empatiya duyğusu ilə yazılıb)

Ata...
Sənə əlim çatmır...
Ünüm yetmir...
İstəyirəm sən dönəsən cavan yaşa,
Mən də o əzmli duruşuna,
Baxışına  eləyim tamaşa...
Ata...
Sağ olaydın,
Sarılaydım boynuna
Hər ad günündə ən böyük arzumu diləyərdim
"Ata, sən çox yaşa"
Atam, mənim atam,
Ömrümün dəyəri, atam.
Sənsiz var kimi yoxam
Sənsiz ağrıyır ruhum, ata...
Mən sənin ad gününə
Nə alım, nə gətirim?
Nəyi sevirdin, ata?
Ən çox gedim deyirdin...
Hara getdin, ay ata?...
Hər səbir gətirəndə
Sağlam ol  söyləyərdim.
Hansı ara demədim?!
Sağlam olmadın, ata...
Mən indi ümidimi
Kimə bağlayım axı?..
Qəlbimdə ölməmisən
Necə ağlayım axı?..
Sənə ağı deyirlər,
Nə çəkirəm bilirsən?..
Bəlkə sürpriz eləyib
İndi geri dönəsən?..