Yeni reallıq: ABŞ rüsumları və çoxqütblü dünya

İqar Tışkeviç: “ABŞ “Amerika amerikalılar üçün” doktrinasını və ya Monro doktrinasını yeni mərhələdə canlandırmağa çalışır”

“ABŞ dünyanın demək olar ki, bütün ölkələrinə gömrük rüsumları tətbiq edir. Eyni zamanda, inkişaf etməkdə olan ölkələrə qarşı. Bu, Vaşinqtonun uzunmüddətli siyasi tərəfdaşlarına - Aİ, Yaponiya, Cənubi Koreya və hətta Tayvana ciddi zərbə vurur. Ancaq siyahıya, məsələn, Rusiya daxil deyil. Ola bilsin ki, əsas 10 faiz Moskvaya da tətbiq ediləcək. Bu, məntiqsizdir? Məncə, yox. Bunun anlamaq üçün qısaca şəkildə bu gün Amerikanın xarici siyasətinin çərçivəsinə baxmaq lazımdır”. Bu sözləri ukraynalı analitik İqar Tışkeviç ABŞ Prezidenti Donald Trampın dünya ölkələrinə qarşı malların rüsumlarına tarifləri artırması qərarından yazarkən qeyd edib.

Onun sözlərinə görə, ABŞ geosiyasi sahədə özünün əsas rəqibi kimi yalnız Çini qəbul edir: “Eyni zamanda, bu gün hər iki ölkə bir-birindən asılıdır - onlar əsas ticarət tərəfdaşlarıdır və Amerika iqtisadiyyatının Çin tədarükü olmadan edə bilməyəcəyi sahələr. Eyni zamanda, Çin istehsalçılarının ABŞ-dan idxal olmadan inkişafı mümkün olmayan sahələr var. İkincisi, qlobal iqtisadiyyat transformasiyadan keçir. Bir tərəfdən texnologiyalar haqqında biliklərə sahib olmağın əhəmiyyəti kəskin şəkildə artır, digər tərəfdən isə yeni istehsal bazasının yaradılmasına ehtiyac yaranır - yeni texnoloji səviyyədə. Bu prosesin tərkib hissəsi kimi dünya dövlətləri üç qrupa bölünür: əsas - texnologiyalara və istehsal bazasına malik, yarımperiferiya - xarici texnologiyalardan istifadə etməklə istehsal mədəniyyəti və periferiyaya. Üstəlik, periferiya üçün inkişaf variantları qalmayıb - hətta “ucuz işçi qüvvəsi”nin satılması variantı da iqtisadi artım mexanizmi olmaqdan çıxır. Üçüncüsü, yuxarıda göstərilən proseslər dünya siyasi sisteminin transformasiyasına gətirib çıxarır. Daha doğrusu, onun dekonstruksiyası. Və burada davranış üçün bir neçə variant var. Geosiyasi liderlər və ya liderliyə iddialılar üçün seçim iki variantdan ibarətdir. Ya köhnə sistemin məhdudiyyətlərinə əhəmiyyət vermədən resursları toplamağa, xərcləri optimallaşdırmağa çalışmalıdırlar, ya əksinə, başqa dövlətlərlə münasibətlərdə lüzumsuz gərginlik nöqtələri yaratmadan özünü gücləndirmək üçün köhnə sistemin imkanlarından mümkün qədər uzun müddət istifadə etməlidirlər. Çin hazırda ikinci davranış modelini seçir. Lakin ABŞ çoxdan birincini seçib, sadəcə olaraq, Trampın dövründə seçim ictimailəşdi”.

“Eyni zamanda, dünya liderliyinə iddialı olan hər iki ölkə və ya dünyanın gələcək qütbləri hələ bir-biri ilə birbaşa qarşıdurmaya girmədən öz təsir zonasını fəal şəkildə formalaşdırır, yaxud formalaşdırmağa çalışır. Ən azı hərbi cəhətdən”, - deyə Tışkeviç əlavə edib.

Trampın “rüsum müharibəsini” qiymətləndirərkən ekspert deyib ki, diqqəti çəkən ilk məsələ rüsumların o qədər də yüksək olmayan iki kateqoriya ölkələridir: “Sonuncu ona görə vacibdir ki, Birləşmiş Ştatlar “Amerika amerikalılar üçün” doktrinasını və ya Monro doktrinasını yeni mərhələdə canlandırmağa çalışır. Yəni “hər iki Amerikada” mövqelərini gücləndirmək, dünyanın qalan hissəsinə münasibətdə müəyyən növ siyasi təcridçiliklə birləşərək. Yeri gəlmişkən, Meksika və Kanadaya qarşı əvvəlki təzyiqlər bu ​​məntiqə uyğun gəlir. Birincisi, Latın Amerikasında təsirini genişləndirməkdə ABŞ üçün rəqabət yarada biləcək potensial regional liderdir. İkincisi, təcrid siyasətinə təhlükə və texnologiya yarışında rəqibdir. Tramp “itaətkar” Amerika istəyir. İkincisi, ABŞ-ın tərəfdaşı sayılan ölkələrə tətbiq edilən kifayət qədər yüksək tariflərdir. İlk növbədə bunlar Avropa İttifaqı ölkələridir. Bu da məntiqlidir: ABŞ üçün Aİ-nin növbəti geosiyasi qütbə çevrilməsi son dərəcə əlverişsizdir. Texnoloji cəhətdən ABŞ rəqib qətiyyən istəmir. Avropaya “yarı periferiya” rolu verilir. Yeni rüsumlar bir sıra Avropa sənayelərinin, ilk növbədə texnoloji sahələrin ABŞ-a transferini stimullaşdırmaq məqsədi daşıyır. Eyni zamanda, Aİ ölkələrini regional sabitliyin qorunması xərcləri ilə üz-üzə qoyur. Yaponiya, Cənubi Koreya, İsveçrə, Malayziya, İndoneziya və Hindistanı da bu ölkələr qrupuna daxil etmək olar. Yanaşma oxşardır - gedən "təhlükəsizlik çətiri" müqabilində texnoloji istehsalın cəlb edilməsi cəhdi”.

“Tayvana olan tarifləri, daha doğrusu, texnoloji istehsalın ABŞ-a evakuasiyası üçün stimul adlandırmaq olar. Vaşinqton təbii ki, adanın qorunması haqqında danışmağa davam edir. Amma nəzərə alsaq ki, müstəqillik məsələlərində yerli ictimaiyyət arasında konsensus yoxdur və Çinlə birləşməyi müdafiə edən nüfuzlu partiyalar var, “Çindən qorunmaq” üçün yeganə mexanizm işğaldır. Bu isə uyğun deyil. Bu o deməkdir ki, biz texnologiyaların və istehsalın ərazimizə ötürülməsi prosesini stimullaşdırmalıyıq. Üçüncüsü, ABŞ-ın əsas tərəfdaşları olaraq qalan dövlətlər əsas bölgələrdə mövcudluğunu təmin etsinlər. Bunlar Böyük Britaniya, Avstraliya, Yeni Zelandiya, İsraildir. Həm də Vaşinqtonun mümkün tərəfdaşları. Çinlə bağlı rüsumlar “ayrı bir maddə” kimi qeyd olunub. Bu, bir tərəfdən ölkələr arasında ticarət müharibəsinin başlanğıcıdır. Digər tərəfdən, Si Cinpinin şərtlərlə dialoqa dəvət edilməsidir. ABŞ-Çin sammitindən sonra onların əhəmiyyətli bir hissəsinə yenidən baxılsa, təəccüblənmərəm”, - deyə analitik qeyd edib.

Ekspert qeyd edib ki, Rusiya, "Şər oxu" və potensial tərəfdaşlar Trampın heyrətamiz alicənablığına tuş gəliblər: “Türkiyə, Misir, BƏƏ və bir sıra digər ölkələr üçün aşağı rüsumlarla başlanılır. Bir sıra regionlarda mövcudluğunun optimallaşdırılması kontekstində Vaşinqtonun “qarşılıqlı çəkilərə” ehtiyacı var – başqalarının güclənməsini cilovlaya bilən dövlətlərə. Türkiyə və Misir Yaxın Şərqdir. Daha doğrusu, Türkiyə həm də Qara dəniz bölgəsidir, Mərkəzi Asiyadır, Rusiya və Çinə qarşı gücdür. BƏƏ - Fars körfəzi ölkələrinə nəzarət edir. Söhbət texnologiyaların mübadiləsi üçün ərazinin mövcudluğunun zəruriliyindən gedir ki, Əmirliklər faktiki olaraq, artıq belədir. Kreml də bunu başa düşür. Lakin Rusiya ABŞ üçün Arktikaya nəzarətdə tərəfdaş, qaynaq mənbəyi və həm Çini, həm də Aİ-ni cilovlamaqda tərəfdaş kimi vacibdir. İran Orta Asiyada Türkiyə ilə təxminən eyni funksiyaya malikdir. Ancaq yeni “nüvə sazişi” bağlanarsa. Yeri gəlmişkən, Moskva fəal şəkildə danışıqlar prosesinə vasitəçi kimi daxil olmaq istəyir”.

“Dünya sistemi de-fakto məhv olanda, dövlətlərin hər biri mövcud vəziyyətdən çıxmaq üçün öz mexanizmlərini tapmağa çalışacaqlar. Yəni bəzi tərəfdaşlar güzgü prinsipi ilə cavabda israr edəcək, bəziləri isə müəyyən güzəştlərə gedərək razılığa gəlməyə çalışacaqlar. Bu, yeri gəlmişkən, Aİ-nin bütövlüyü də daxil olmaqla risklər daşıyır. Amma istənilən halda Vaşinqton xaos yaratmaqla özünün dominantlıq zonası kimi bir görünüş formalaşdırmağa nail olacaq. Buraya həm Amerika, həm də bir sıra Avropa ölkələri daxil olacaq. Necə ki, bu, Çinin təsir dairəsinin güclənməsinə gətirib çıxaracaq – Pekin mövcud vəziyyətdən öz siyasətini Amerikanın yeni administrasiyasının ideya fontanına adekvat və proqnozlaşdırıla bilən alternativ kimi nümayiş etdirmək üçün istifadə edir”, - Tışkeviç hesab edir.

“Bu, Avropa İttifaqı üçün bir çağırışdır. Aİ çoxdan gecikdirilmiş bir neçə problemi bir anda həll etmək məcburiyyətində qalacaq. Xüsusilə, dünya səhnəsində öz mövqeyi üçün. Yəni Avropa siyasətinin avtonomlaşdırılması yanaşmasının həyata keçirilməsi lazımdır. İkincisi, İttifaq səviyyəsində qərar qəbuletmə sistemini transformasiya etmədən uğur əldə etmək mümkün deyil - konsensus yolu ilə siyasət hazırlayan bir qrup dövlət xarici çağırışlara sürətli reaksiya nümayiş etdirə bilməz. Yəni, Aİ ən azı 8-9 il əvvəl təxirə salınmış “Fərqli sürətlərin Avropası” ideyasını nəzərdən keçirmək zərurəti ilə üzləşib. Üçüncüsü, qlobal liderliyə iddialıların maraqlarının dirijoru rolunu oynayacaq “daxili koalisiyaların” yaradılmasının qarşısını almaq lazımdır. Yaxud belə “birliklərin” ümumavropa siyasətinə təsirini minimuma endirmək vacibdir. Bu, həm “Üç Dəniz” layihəsinə, həm də Çin tərəfindən tikilən Rumıniya-Macarıstan-Serbiya oxuna aiddir. Həmçinin Türkiyənin Qara dəniz regionunda təsir zonasının formalaşması üçün lazımdır. Dördüncüsü, ABŞ-dan kənar əsas tərəfdaşlarla əməkdaşlıq proqramlarının nəzərdən keçirilməsi vacibdir. Söhbət Yaxın Şərq ölkələrindən, Türkiyə, Misir, Yaponiya, Cənubi Koreya və Hindistandan gedir. Beşincisi, yeni beynəlxalq koalisiyaların yaranması və güclənməsinə cavab vermək üçün ölkələr siyasətlərini inkişaf etdirməlidirlər”, - deyə analitik əlavə edib.