İnzaqiyə ilə 20 milyon avro təklif olunur

Əvvəlcə bir önəmli məqama toxunmaq istəyirəm.

Çempionlar Liqasının finalından ötən müddətdə ictimaiyyət arasında ən çox yayılan fikirlərdən biri də budu ki, “İnter”in yerində “Barselona” olsaydı, daha maraqlı, cəlbedici, inriqalı oyun izləyəcəkdik.
Yaxşı, Kataloniya nəhəngi bu qədər güclüdüsə, yaxşıdısa, onun italiyalıların qapısından beş də yox, heç olmasa, üç cavabsız top keçirməsinə nə mane oldu? “Barsa” iki yarımfinal oyununun heç birində “İnter”ə qalib gələ bilmədi, bundan başqa, 210 dəqiqənin yalnız altısında hesabda irəli oldu. Necə deyərlər, tablo ən ədalətli hakimdi. Futbolun gözəlliyi və ədaləti haqda deyilənlər isə fantaziyadan başqa bir şey deyil.
“İnter”in finalda PSJ-yə heç cür müqavimət göstərə bilməməsi artıq başqa söhbətin mövzusudu. Belə faciəvi məğlubiyyətin fəsadları da bəzən ağır olur. Aydın məsələdi ki, bütün müqayisələr qüsurludu, ancaq elə bir qədər əvvəl adını çəkdiyimiz “Barselona”nın nümunəsi ortadadı. Söhbət 1994-cü ildə “Milan”a 0:4 uduzan “Barsa”dan gedir. İspaniyada ardıcıl 4 dəfə çempion olan, klub tarixində ilk dəfə Çempionlar Liqasını qazanan, heyətində Romario, Xristo Stoiçkov, Pep Qvardiola, Mikael Laudrupun olduğu, “sükanı arxasında” Yohan Kroyffun dayandığı komandadan...
İş ondadı ki, kataloniyalılar Salonikidə üzləşdiyi həmin məğlubiyyətdən sonra heç cür özünə gələ bilmədi. Kroyff daha iki il işlədi, ardından məşqçiliyi buraxıb təqaüdə çıxdı, İspaniyada “Real” və “Atletiko” titulları qazanmağa başladı, həmin “Barsa” tarixə gömüldü.
İndiki “İnter”in aparıcı oyunçularının əksərinin yaşını nəzərə alsaq, bu komandanı da yaxın perspektivdə belə acı gələcəyin gözlədiyini istisna etmək olmaz. Baxın, Françesko Açerbi də iyunun əvvəlində DÇ-2026-nın seçmə oyunlarını keçirəcək İtaliya yığmasından aldığı dəvəti geri çevirdi. Elə baş məşqçi Simone İnzaqi də oyundan sonra kədərli açıqlama verdi:

“Bu, “İnter”dəki sonuncu oyunum idi? Baxarıq. İndi yalnız məyusluq hiss edirəm. Yaxın günlərdə rəhbərliklə görüşəcəm, danışacağıq. Həmişə klubun dəstəyini hiss etmişəm. Düzünü desəm, bu mətbuat konfransına yalnız siz jurnalistlərə olan hörmətimə görə gəldim. Ancaq komanda ilə klublarası dünya çempionatına yollanacağıma əmin deyiləm. İndi gələcəyimi müzakirə etmək baxımından heç də ən yaxşı vaxt deyil”.

Təbii ki, İnzaqinin hədsiz məyusluğu anlaşılandı – ardıcıl iki dəfə Çempionlar Liqasının finalında uduzmaq, özü də bu şəkildə... Hərçənd “neradzurra” 0:5 yox, penalti seriyasında uduzsaydı, məyusluq heç də bundan az olmayacaqdı. Bizə yalnız baş məşqçilərin belə anlarda hansı emosiyaları və duyğuları yaşadığını təsəvvür etmək qalır.
2019-cu ildə Çempionlar Liqasının finalında “Liverpul”a 0:2 uduzan “Tottenhem”in baş məşqçisi Maurisio Poçettino iki həftə evdən bayıra çıxmamış, heç bir telefon zənginə cavab verməmişdi. “Mahmızlar” payızda büdrədi, Poçettinonu qovdular, o isə həmin vaxtdan bəri bir daha əvvəlki yüksək səviyyəyə qalxa bilmədi.
İnzaqi ilə oxşar vəziyyətdə olan Dieqo Simeone 2016-cı ildə (üç il ərzində iki dəfə ÇL-in finalında uduzandan sonra) demişdi ki, “Atletiko”dakı gələcəyindən arxayın deyil. 9 il ötüb – Çolo hələ də yerindədi.
Düzünü desək, İnzaqinin də “İnter”də bu qədər qalacağını təsəvvür etmək mümkünsüzdü. Sadəcə, ona görə ki, İtaliyada belə uzun müddət bir yerdə qalmaq praktikası yoxdu. Üstəlik 49 yaşlı mütəxəssisin masasının üzərində Səudiyyə Ərəbistanının “Əl-Hilal” klubundan aldığı təklif var. Orda italiyalı mütəxəssisə vergilər ödəniləndən sonra illik 20 milyon avro əməkhaqqı təklif edirlər.
Əlbəttə, bu xəbər ən müxtəlif və şübhəli insaydlar ilə müşayiət olunur. Ancaq hətta nüfuzlu Fabritsio Romano da iddia edir ki, gerçəkdən təlıif var, İnzaqinin getmək şansı realdı, çox şey baş məşqçi ilə “İnter” rəhbərliyi arasında bu həftə keçirilməsi gözlənilən görüşdən sonra bəlli olacaq. Həmin görüşə qədər Münhendəki faciənin ehtirasları soyuyacaq, ancaq istənilən halda, İnzaqinin mövqeyi həlledici olacaq. Bir tərəfdən, o, bu heyətdən maksimumu qoparmağa çalışır, yenidənqurma üçün başqa vəsait yoxdu.
Simonenin “Latsio”da da oxşar taleni yaşadığını nəzərə alsaq, güman etmək olar ki, o, belə şəraitdə çalışmaqdan çox yorulub. Hə, elə Səudiyyə Ərəbistanı da sürgün yeri və ya cəhənnəm deyil. Bir-iki il çalışmaq, dincəlmək, yenilənmək, pul qazanmaq olar. Sonra yenidən Avropaya qayıtmaq mümkündü.
Ancaq onu da anlamaq lazımdı ki, sənin Səudiyyə Ərəbistanında hansı nəticəyə nail olmağın İtaliyada heç kimin vecinə deyil. Bu ölkədə yalnız A seriyasında və “böyük beşlik” ölkələrindəki nəticələr önə çəkilir. Bundan kənarda olan şeylər – Səudiyyə Ərəbistanı, Bəə, Türkiyə, Rusiya, Çin, ABŞ – heç kimi düşündürmür. Məsələn, Roberto Mançininin “Zenit”də və “Qalatasaray”a iflasa uğraması imicinə qətiyyən təsir etmədi, sonrakı karyerası baxımından əhəmiyyət daşımadı.
Digər tərəfdən, Çempionlar Liqasının finalındakı 0:5-dən, skudettonu əldən qaçırandan və heç bir mükafat qazanmayandan sonra getmək heç də xoş deyil. Qaçmaq olmasa da belə, buna bənzər bir seçimdi. Belədə əksəriyyətin reaksiyası heç də xoş olmayacaq. Adamda bir qisas hissi olmalı deyilmi?! Xüsusən də “İnter” rəhbərliyi heyətin güclənəcəyini vəd edərsə.
Bir sözlə, bizə yalnız xəbərlərin axarını izləmək qalır. Yox, İnzaqi getməyə qərar verərsə, onsuz da İtaliyada adamın başını gicəlləndirən istefa və təyinatlar zəncirinə daha biri əlavə olunacaq. Artıq bu siyahıya “İnter”i də qoşmaq lazım gələcək.
"Football-plus.az"