Kamal Abdulla ilə 75 illik yubiley söhbəti ANONS

Azərbaycan Dillər Universitetinin rektoru, akademik, Xalq yazıçısı Kamal Abdullanın “525-ci qəzet”ə müsahibəsindən:

* Müəllimlərim həmişə dəcəlliyimdən şikayət edərdilər. Əgər şeir yazıb, onları çıxıb tədbirlərdə oxumasaydım, direktorumuz Sona müəllimə məni dəqiq məktəbdən qovardı.

* ...Deyir, 2000-ci illərin əvvəllərində onu Azərbayana ezam edirlər. Bu xəbəri eşidəndə dəhşətə gəlir. Çünki həmin dövrdə dünya mətbuatında Azərbaycan vəhşi müsəlman ölkəsi kimi qələmə verilirdi. Ravvin yalvarır ki, məni Azərbaycana göndərməyin. Onun göz yaşlarına baxmayaraq, göndərirlər. O da ailəsi ilə birgə qorxa-qorxa gəlməyə məcbur olur. Təsəvvür edin, illər sonra sözügedən ravvin Azərbaycan vətəndaşı olmaq üçün ərizə verir və məndən də xahiş edir ki, bu işdə ona köməklik edim. Prezident İlham Əliyev həmin ravvinə Azərbaycan vətəndaşı adını verdi. Budur Azərbaycanda multikulturalizm.

* Azərbaycan cəmiyyəti bütöv cəmiyyətdir. Gözlə görülən inkişafla yanaşı, Azərbaycan insanı da zamanla dəyişir. Bu insan artıq ictimai mənafeni şəxsi mənafeyindən üstün tutur. Sizə bir nümunə deyim. Mən bir neçə dəfə cənab Prezidentin vəkili olmuşam. Xatırlayıram ki, ilkin dövrlərdə vətəndaşlarla görüşlərimiz zamanı hamı özünə nəsə istəyirdi - biri damının dağıldığını deyirdi, digəri evinin problemlərindən danışırdı. Ancaq vaxt keçdikcə belə görüşlərdə insanlar bağçalar tikilməsini, yollar salınmasını istəməyə başladılar. Biz bunun çox vaxt üzərindən keçirik, ancaq olduqca həssas və vacib məqamdır.

* Əslində, o adamlarla universitet illərinin dostları olsaq da, bizi daha çox çayxanalar birləşdirdi. Məhz o çayxanalardan yavaş-yavaş meydan hərəkatı doğdu. Biz çayxanalarda bir-birimizlə söhbətlərdən doymurduq. Bu söhbətlər həm ədəbi, həm ictimai, həm siyasi ola bilərdi. Biz beləcə bir-birimizə alışdıq.

* İnsanlarda belə bir fikir formalaşıb ki, əgər yaradıcı adamsansa, deməli, vəzifədə sənin yerin yoxdur. Ancaq bunun ən parlaq nümunəsi Hötedir. O, həm görkəmli şair idi, həm də vəzir. Belə çox adlar çəkə bilərik. Qalstuk heç nəyi həll etmir.

* Heç kim yaşamaq istədiyi həyatı yaşamır. Hamı yaşadığıdan daha gözəl, daha uğurlu bir həyat arzulayır. Fikrimcə, yazan adama nə lazımdırsa, onları edə bilmişəm. Mənim yazı-pozumu qiymətləndirənlər məni anlayan adamlardır. Özüm haqqında danışmağa həmişə bir qədər çətinlik çəkirəm. Hər halda deyə bilərəm ki, ləyaqətlə yaşamağa çalışmışam.

KAMAL ABDULLA İLƏ MÜSAHİBƏNİN TAM VARİANTINI “525-Cİ QƏZET”İN SABAHKI SAYINDA OXUYA BİLƏRSİNİZ!