Qurban Qurbanova istefa ilə bağlı sual verilirsə, deməli...

Bunu qəbul etmək nə qədər çətin olsa da, Azərbaycan klubları və azarkeşləri üçün avrokubok mövsümü “Ayaks”la oyunun 15-ci dəqiqəsində Romao meydandan qovulanda bitdi.

Bəli, “Qarabağ” ilk 15 dəqiqədə çox inamlı oynadı, rəqibi meydanın özünə aid hissəsinə sıxışdırdı, amma azlıqda qalandan sonra belə nəhəng rəqibin öhdəsindən gələcəyimizə inanmaq axmaqlıq olardı. Təbii, “Qarabağ” “Tottenhem” deyil ki, azlıqda da üstün oynamağı bacarsın. Belədə söhbət yalnız “Ayaks”a müqavimət göstərməkdən, daha abırlı hesabla uduzmaqdan gedə bilərdi ki, sonda bunu da bacarmadıq.
Artıq əminliklə demək olar ki, bu “Qarabağ” çox uzaq tarixdə yox, elə bu ilin fevralında, martında “Braqa”ya, “Bayer-04”ə qan udduran komandanın miskin kölgəsidi. “Niyə belə oldu” sualı ətrafında saatlarla danışmaq, diskussiya açmaq olar. Amma bütün bunların əhəmiyyəti yoxdu. “Qarabağ”ın avrokuboklarda zəfər yürüşünə başladığı 2009-un iyulundan bəri ilk dəfə Qurban Qurbanova ictimaiyyət önündə istefasının mümkünlüyü ilə bağlı sual verilirsə, deməli, gerçəkdən işlər qaydasında deyil. Mənə elə gəlir ki, Qurban bəy özü də bunun fərqindədi, sadəcə, məsuliyyət hissini itirən futbolçularını medianın, futbolsevərlərin ayağına vermək istəmir, heç şübhəsiz, onlarla paltardəyişmə otağında bir cür, onlar haqda jurnalislər önündə başqa cür danışır.
Şotlandiyalı Nikolas Uolşun müzakirəyə açıq olan dörd qərarı var. Söhbət Andrade rəqib qapısına yol taparkən ofsayd olub-olmamasından, Romaonun meydandan qovulmasından, ilk qolda Yankoviçin kobudluğa məruz qalıb-qalmamasından, Medinanın Rasmussenə qarşı kobudluğuna görə təyin olunan penaltinin “legitimliyindən” gedir. Əksər hakimlərin və mütəxəssislərin fikrincə, Uolşa bu qərarlara görə irad tutmağa dəyməz. Uzaqbaşı referinin meydan sahiblərinə heç bir simpatiya bəsləməməsindən gileylənə bilərik ki, futbol qaydalarında da bununla bağlı heç bir bənd yoxdu.
Artıq neçənci dəfə ayrı-ayrı futbolçuların məsuliyyətsiz qərarlarının güdazına getdik – bunu etiraf etmək, “dəsmal götürüb ağlamaq” lazımdı. Yığmada da belədi, “Qarabağ”da da. Konkret nümunələr üzərində dayanmaq vaxt aparar. Sadəcə, bir-iki detala toxunacam. Romaonun qovulduğu epizodda qərar vermək baxımından ən azı dörd variantı var idi. Məsələn, topu qapıçıya ötürə, meydandan çıxara və təkrar zərbə ilə rəqibə aid hissəyə qaytara bilərdi. Ancaq ən uğursuz qərarı verərək, Qodtsla təkbətək mübarizəyə girişdi və meydandan qovuldu. Üstəlik əməllərindən heç bir nəticə çıxarmayan Cəfərquliyev də həmin epizodda “sarı” aldı. Başqa məqamlar da var: rəqibin 1-ci qolunda Yankoviç, 2-ci qolunda Zubir uzun müddət topu özündə saxlamaqla nə etmək istəyirdi? Doğrudanmı, onlar qarşıdakı rəqibin üçqat Azərbaycan çempionu “Kəpəz” yox, ÇL-in dördqat qalibi “Ayaks” olduğunu bilmirdilər?
Qurban bəy oyundan sonra hələ vəziyyəti dəyişmək üçün imkanların olduğunu, böyük klublarla qarşılaşdıqlarını, irəlidə “Qarabağ”ı çox oyun gözlədiyini desə də, reallıq fərqlidi. Bəli, üçü səfərdə olmaqla 5 oyun qalır, bəli, nəzəri cəhətdən bütün oyunlarda qalib gəlməklə 15 xal toplamaq mümkündü. Amma və lakin... “Qarabağ”ın oyunçuları belə qəhrəmanlığa hazır deyil. Nə legionerləri, nə də yerli futbolçuları! Ümumiyyətlə, bəzən adama elə gəlir ki, onlar cari mövsümdə “kim daha çox səhv edəcək” yarışına çıxıb. Bu qədər səhv edən komandanın yeri isə elə sonuncu pillədi.
HUŞƏNG