Xəyal İbrahimov: İki erməni idmançı arasında birinci dayanmaq sözlə ifadəolunmaz hissdir

"Yarışdan öncə də, sonra da, hər zaman olduğu kimi, ən böyük dəstəkçim ailəm oldu".

Bunu Oxu.Az-a müsahibəsində uşu döyüş növü üzrə Avropa çempionu, 16 yaşlı Xəyal İbrahimov deyib.

İdmançı may ayının əvvəlində Yunanıstanda keçirilmiş çempionatda erməni rəqibi ilə döyüşdəki həyəcanından, gələcəkdə etmək istədiklərindən, uğur qazanmaq üçün lazım olan keyfiyyətlərdən bəhs edib. Onunla müsahibəni təqdim edirik:

- Uşu ilə necə tanış oldunuz?

- Dostlarımın sayəsində. Onlar mənə bu idman növü ilə bağlı danışanda maraq yarandı, daha sonra isə özümü sınamaq qərarına gəldim.

- İdmançı kimi beynəlxalq səhnəyə çıxmaq nə qədər çətindir? İlk dəfə belə bir arenada döyüşəndə hansı hissləri keçirdiniz?

- İlk dəfə beynəlxalq yarışda iştirak edəcəyimi öyrəndiyim zaman çox həyəcanlanmışdım. Amma buna baxmayaraq, Azərbaycan bayrağını yüksəklərdə dalğalandırmaq üçün həyəcanıma qalib gəlməli olduğumu anladım. Məhz bundan sonra görüşlərdə qalib gələ bildim.

- Son qələbəni erməni idmançı üzərində qazandınız. Bu qarşılaşmaya necə hazırlaşırdınız?

- Bu elə bir qarşılaşma idi ki, həm fiziki, həm də psixoloji cəhətdən hazır olmalı idim. Bu mövzuda məşqçimizə təşəkkür edirəm. Həmin qarşılaşmaya çıxmadan öncə mənə ruh yüksəkliyi verdi və daha sonra qalib gəldim. Belə döyüşdə qələbə qazanmaq hər bir idmançı üçün çox vacibdir. Çünki ilk növbədə həyəcanına qalib gəlməlisən. Mən də bunu etdim və istəyimə çatdım.

- Döyüş zamanı ən çox hansı anlarda özünüzü güclü hiss etdiniz?

- Məşqçimin mənə kənardan verdiyi tapşırıqlar və mənə olan güvəni qalib gələcəyimə dair inam yaratdı. Məşqçimizin sayəsində düzgün taktikalarla qalib gəldim. Həmçinin gözlədiyimin əksinə olaraq, rəqibim zəif çıxış etdi.

- Qələbə qazandığınız an nə hiss etdiniz? İlk ağlınızdan keçən nə oldu?

- Öncə nə baş verdiyini anlamadım. Daha sonra fəxri kürsüyə qalxdığım zaman iki Ermənistan bayrağının arasında Azərbaycan bayrağını yüksəltdiyimi görəndə həyəcan və qürur hissləri yaşadım. Həmin anlar sözlə ifadə olunmayacaq qədər möhtəşəm idi.

- Qayıdaq döyüşə. Qalib idmançının reaksiyası necə olmalıdır?

- Rəqibin kimliyindən asılı olmayaraq, ona hörmətlə yanaşmalısan. Çünki idman və döyüş meydanı fərqlidir. Qalib gəldiyin zaman sevinmək təbii haldır, lakin rəqibinin qürurunu incitməməyi də düşünmək lazımdır.

- Yarışda sizə ən çox dəstək verən insanlar kimlər oldu?

- Yarışdan öncə də, sonra da, hər zaman olduğu kimi, ən böyük dəstəkçim ailəm oldu. Məşqçimiz və komanda yoldaşlarım da mənə dəstək olurdular. Ailə üzvləriniz, məşqçiniz və dostlarınızın sizə olan inamı qələbə üçün ən önəmli amildir.

- Hər yarış yeni bir dərs öyrədir. Budəfəki qazancınız nə oldu?

- Bəli, hər yarış, turnir mənə yeni dərslər öyrədir. Rəqiblərimə qarşı yeni taktikalardan istifadə etməyi və görüşlərdən öncə hərtərəfli - həm fiziki, həm psixoloji baxımdan hazır olmağı öyrəndim.

- Bu qələbəni kimə və ya nəyə həsr etmək istərdiniz?

- Qələbəmi şəhidlərimizə və qazilərimizə həsr edirəm. Biz onlara çox şey borcluyuq.

- Gənc idmançılara nə tövsiyə edərdiniz?

- Əgər bir xəyalınız varsa, daim onun arxasınca gedin. Çox çalışın və sizi yoldan döndərməyə çalışanlara qulaq asmayın.

- Gələcək planlarınız nədir? Özünüzü beş il sonra harada görürsünüz?

- Qarşıda çox uzun yolum var. Əsas hədəfim Azərbaycan Respublikasının bayrağını daha çox yarışda dalğalandırmaqdır. İdmançı karyeram başa çatdıqdan sonra isə məşqçi olmaq və biliyimi başqalarına ötürmək istəyərəm.

Anar Həsənov