Nura Nur​un seçilmiş şeirləri

Ədəbiyyat insanın hiss və düşüncələrini ən incə çalarları ilə ifadə edən sehrli bir aləmdir. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, qələmə aldığı şeirləri ilə oxucuların qəlbinə yol tapan Nura Nur da sözün gücünə, poeziyanın işığına inanan yaradıcı qələm sahiblərindən biridir. Onun şeirlərində ədalət axtarışı, insan taleyinə toxunan dərdlər, təkliyə üsyan, eyni zamanda ümid, sevgi və həyat eşqi öz əksini tapır.

Metbuat.az Nura Nurun seçilmiş şeirlərindən bir neçəsini təqdim edir:

"Ədalət"

Ədalət istəyir qoca dünyadan,
Dərdinə dərmanı tapsın haradan?
Zəifin ümidi gözündə solur,
Şərə göz yumduqca ürək yorulur.

Sükut danışanda lal olur sözlər,
Halından anlamır qaranlıq üzlər.
Düz deyən əyilir, sonda tək qalır,
Bir-bir haqsızlığı yadına salır.

Zəhmətlə dolmaz ki, ədalət çəni,
Haqsız çıxararlar haqlı bəndəni.
Əyri düz adıyla hörmət qazanar,
Haqqın dəyirmanı tərsə fırlanar.

Qanun tərəzisi yanılar bəzən,
Kasıbdır zalımın zülmünə dözən.
Zəncirə vurular azadlıq özü,
Tutular qulağı, bağlanar gözü.

Ədalət desələr – bir quru daşdır,
Torpağı buz olan məzara başdır.
Nəhəng kainatda yoxdur həqiqət,
Yıxılıb, büdrəyib görərsən əlbət…

"Olsa"

Yol gedərsən, əgər yolçu
Bu dünyanın mərdi olsa.
Yorulmazsan sən bu yolda,
Lap yolların sərti olsa.

Qəlbdə arzu tutacaqsan,
Ömrə ömür qatacaqsan.
İstəyinə çatacaqsan,
Həyatın min şərti olsa.

Unudacaqsan hər şeyi,
Unudacaqsan yer, göyü.
Nə ağır olur çəkməyi,
Dərdin ana dərdi olsa.

Çətin işdir

Yol getmədim yol azanla,
Ayaq altını qazanla.
Milyon dəfə uduzanla
Yarışmağım çətin işdir.

Ortalığı qatanlarla,
Ömrü boyu yatanlarla,
Vicdanını satanlarla
Savaşmağım çətin işdir.

Öyrəşmədim mən şərtlərə,
Birtəhər dözdüm dərdlərə.
Yolun azmış, namərdlərə
Qarışmağım çətin işdir.

Mənə təsir etməz kimsə,
Mənim kimi eşq mənimsə.
Xəyanətkardan küsdümsə,
Barışmağım çətin işdir.

Bir kəsim gəlmir

Mən özüm-özümə hey danışıram,
Duymayanlar deyir, heç səsim gəlmir.
Elə küsmüşəm ki, dostla, tanışla
Bir kəlmə kəsməyə həvəsim gəlmir.

Bir vaxlar kiminsə sözü olmuşam,
Bu dünyanı görən gözü olmuşam.
Mən təkliyin elə özü olmuşam,
İndi yaxınıma bir kəsim gəlmir.

Bir otaq küncündə sıxılıram mən,
Üstümə dərd gəlir, yıxılıram mən.
Əlacsız qalmışam, boğuluram mən,
Mən necə qışqırım, nəfəsim gəlmir.

"Məni bu payıza tapşırıb getmə"

Burada aramsız yağır yağışlar,
Məni bu payıza tapşırıb getmə.
Məni təkliyimə de kim bağışlar?
Məni bu payıza tapşırıb getmə.

Nə qədər mən qəlbi daşa dözərəm,
Yaş üstə gələcək yaşa dözərəm.
Mən yaza dözərəm, qışa dözərəm,
Məni payıza tapşırıb getmə.

Ürəyim gedəni daim soraqlar,
Bu payız necədir, görən, uzaqlar.
Düşüb ayaq altda qalır yarpaqlar,
Məni bu payıza tapşırıb getmə.

Hərə vərəq üstündə sözüm üşüyər,
Yerisəm, addımım, izim üşüyər.
Yoluna baxacaq gözüm üşüyər,
Məni bu payıza tapşırıb getmə.

Nura Nur
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü