525ci qəzet Müəllim itkisi... Kənan Novruzov yazır

Kənan NOVRUZOV
BDU Jurnalistika fakültəsinin müəllimi

Müəllim itkisi, bəlkə də, ən ağır itkilərdəndir. Xüsusilə də həmin müəllim uzun illər sənə dəstək olan, yetişməyində müstəsna rol oynayan, ustad hesab etdiyin insanlardandırsa. Söhbət 50 ilə yaxın müddətdə Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsində elmi – pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olmuş dosent Mahmud Mahmudovdan gedir. 

Təxminən üç- dörd ildir ki, təqaüddə olan Mahmud müəllimin vəfat xəbərini bir neçə gün əvvəl eşitdik. Bu xəbər çoxları kimi məni də xeyli sarsıtdı...

Mahmud müəllimi 2016-cı ildən ildən- tələbəliyimin ilk vaxtlarından tanıyıram. Fərqli vaxtlarda bizə müxtəlif fənləri tədris edib. Həlim xasiyyətli, mülayim və bir az da kövrək adam idi. Nə qədər istəməsə də, incikliyi hiss edilirdi. Bəlkə də, bu, yaşı ilə əlaqəli idi. 

Qeyd etdiyimiz kimi, Mahmud müəllim bizə müxtəlif fənləri tədris edib. Bununla belə, o, ədəbi redaktə və nəşriyyat işinə xüsusi həssaslıqla yanaşırdı. Səliqəli, qrammatik və məntiqi cəhətdən təmiz mətnlər gözünün işığı idi. Bizə də bunu öyrədirdi. Deyirdi ki, artıq kəlmə yazmayın, nə cümlənizi, nə də fikrinizi ağırlaşdırın. 

Mahmud müəllim ömrünün yarıdan çoxunu doğma universitetinə, ona ailəsi qədər əziz olan jurnalistika fakültəsinə və özünün təbirincə desək, tələbə dostlara həsr etmişdi. Neçə jurnalist yetişdirib. Mən isə öz növbəmdə həm də onun timsalında müəllimlərimin müəllimlərindən dərs almışam. 

Ölkədə jurnalistika ilə az- çox bağlı olanların əksəriyyəti, yəqin ki, müəllimizin ən azı adını eşidib. Hərçənd o, çoxlarının həyatına toxunub. Deyirlər ki, müəllim həyatlara toxunandır. O, doğrudan da, tələbələrinin həyatına toxunurdu...

Qismət elə gətirmişdi ki, mən hələ birinci kursa qəbul olmazdan əvvəl artıq istehsalatda idim. Yəni mətbuatla tanışlığım var idi. Bu, Mahmud Mahmudovun diqqətini çəkmişdi. Dərslərə yazılarım dərc olunmuş qəzetlərdən gətirməyimi istəyirdi. Həmin materialları dərslərdə oxudur, demək olar, hər cümləni bir – bir redaktə edirdi. Sonradan başqa qəzetlərlə də əməkdaşlığıma kömək etdi. 

Professor Cahangir Məmmədli yazılarının birində qeyd edir: “...Kənan Novruzovu fakültəmizin qocaman müəllimlərindən biri, çoxumuzun təcrübəsinə güvəndiyimiz Mahmud Mahmudov kəşf edib”. Əslində bu fikirdə müəyyən qədər həqiqət var. Belə ki, məhz Mahmud müəllimin etimadı sayəsində sonradan fakültəmizin professor – müəllim heyətinin digər üzvləri də mənə etibar etməyə başladı. 

Mahmud  müəllim bizim hər birimizin yaxşı jurnalist olmasını istəyirdi. Məncə, o, buna nail oldu. Bir çoxumuz indi ölkə KİV-inin aparıcı subyektlərində çalışırıq. Əlbəttə, öz fəaliyyətimizdə müəllimimizin- vaxtı ilə, bəlkə də, həlimliyindən sui- istifadə etdiyimiz, amma əsəbləşəndə "mən tələbəni iynənin gözündən də keçirərəm" deyərək bizi tənbəh edən ustadımızın nəsihəhətlərini nəzərə alırıq. 

Mahmud müəllim tez- tez öz müəllimləri, korifey hesab olunan pedaqoqlar haqqında bu ifadəni işlədirdi: "Biz onların suyunun suyuyuq". 

Tələbə olduğum vaxtlarda doğma universitetim və fakültəmdə gələcəkdə pedaqoq kimi işləyəcəyimi, müəllimlərimlə çiyin- çiyinə çalışacağımı təsəvvür etməzdim. Aralarında universitetdən ayırılanlar, dünyasını dəyişənlər olsa da, indi onların çoxunu, demək olar, hər gün görürəm. Mahmud müəllimi isə görmürəm. Hərçənd onun məndən xəbərdar olduğuna əminəm. Sağ ikən tez- tez soruşur, izləyirdi. İndi də getdiyi yerdən izləyir. Ruhunuz şad olsun, Mahmud müəllim. Arxayın olun: sizdən öyrəndiklərimizi öyrədirik.