Ad günü

Akif ABBASOV
(hekayə)
Bilal Zakirov keçib yerində əyləşdi. Ətrafı gözdən keçirdi. Hamı yerində idi. Məmməd, Xanım, Soltan, Bahərdin, Gülsənəm, bir də Elnur. Bilal Zakirov kefi kök:
- Yoldaşlar, bilirsiniz də sabah mən Bilalın nəyidir?
Hamı bir-birinə baxdı:
- Nəyi?
- Ad günü.
İşçilər başları ilə təsdiq etdilər.
Bilal Zakirov təntənə ilə:
- Sabah nə edirik?
İşçilər nə bilsinlər onlar nə edirlər. Odur ki, Soltan soruşdu:
- Nə edirik?
Məmməd dilləndi:
- Yəqin yuyuruq.
Bilal Zakirov əlini-əlinə vurdu:
- Afərin, Məmməd, arif adamsan, o dəqiqə tapdın, əlbəttə, yuyuruq. Deməli, belə. Bilin və agah olun, sabah günorta yeməyinə bir şey gətirməyin, nöşün ki, mən hazırlıqlı gələcəyəm. Yarpaq dolmasından, soyutma ətdən, pendir, göy-göyərti və araqdan belə hər şey olacaq. Nə edəcəyik? Yaxşı-yaxşı yeyib, üstündən də yüz-yüz araq vurub, Bilal Zakirovun ad gününü bir yerdə qeyd edəcəyik.
Bilal Zakirov bunları deyib ayağa qalxdı:
- Hə, yoldaşlar, bu gün məni üzrlü hesab edin. Sabaha hazırlıq görməliyəm. Dükan-bazara baş çəkmək lazımdır. Di xudahafiz, getdim.
Bilal Zakirov çıxdı.
O gedəndən sonra otaqdakılar məşvərət etməyə başladılar. Bahərdin dedi:
- Kişi qonaqlıq verir. Biz də gərək onunçun hədiyyə alaq.
Bu dəfə Xanım dilləndi:
- Burada nə var ki? Birinci dəfə deyil ki... Hərəyə beş-altı manat qoysaq, hədiyyə məsələsi həll olunacaq.
- Bəs nə alaq?
Bu sualı Məmməd verdi. Cavabında Soltan dedi:
- Bir köynək, bir qalstuk. Bu nağdıdır.
Məmməd əlavə etdi:
- Bu Bilal Zakirovla 20-25 manata xudmani bir maqnitofon görmüşəm. Radiosu da var. Bilalın xoşuna gəlmişdi. Dedi: “Əlimə pul düşsəydi, buncuğazı alardım. Çox əmiri şeydir. Hara gedirsən, olur sənə yar-yoldaş”.
İşçilər həmin hədiyyələri alıb yaxşı-yaxşı bükdülər. Ertəsi gün idarənin qarşısında bir taksi dayandı. Bilal Zakirov cavan oğlanların ikisini çağırıb kömək istədi. Birisində yarpaq dolması, o birində qovurma ət, başqa birində soyutma toyuq olan qazanlar, pendir, duzlu xiyar-pomidor, mineral su, araq... otağa daşındı.
Araq bir dənə idi. Məmməd cibindən 6 manat verib bir araq da aldı. Yaxşıca yeyib-içdilər, Bilal Zakirovu təbrik etdilər, ona uzun ömür dilədilər. Sonra hədiyyəsini verdilər.
Bir neçə gün ötdü. Bilal Zakirov iş yerində özündən razı halda yazı masasının arxasında əyləşmişdi. Adəti üzrə ətrafı gözdən keçirdi. Hamı yerində idi. Məmməd, Xanım, Soltan, Bahərdin, Gülsənəm, bir də Elnur. Bilal Zakirov cibindən bir siyahı çıxarıb dedi:
- Əziz yoldaşlar, sizli, bizli mənim ad günümü keçirdik. Mən də sağ olum, siz də. Amma həllini gözləyən bir məsələ qalıb.
Bilal Zakirov hamının diqqət kəsildiyini görüb sözünə davam etdi:
- Deməli, belə. Ad günü üçün iki kilo quzu əti, iki kilo dana əti, yarım kilo Bərdə pendiri, bir kilo duzlu xiyar-pomidor, bir kilo təzə xiyar, bir kilo da təzə pomidor...
Ad günündə süfrəyə nə düzülmüşdüsə, hamısının adı çəkildi. Sonra Bilal Zakirov sözünün canını dedi:
- Bütün bu aldıqlarıma 54 manat 45 qəpik xərc çəkmişəm. Sizdən xahişim budur ki, həmin pulu yığıb mənə verəsiniz.
Otaqdakılar bir-birlərinə baxdılar. Bilmədilər nə cavab versinlər. Bilal Zakirov onlardan səs çıxmadığını görüb ayağa qalxdı, xudahafizləşib otağı tərk etdi. O gedəndən sonra işçilər sanki yuxuda idilər – ayıldılar. Çox ölçüb-biçəndən sonra axır ki, bir qərara gəldilər...
Ertəsi gün Bilal Zakirov üzünü iş yoldaşlarına tutub:
- Hə, yoldaşlar, vəziyyət necədir? Pulları yığdınız?
Məmməd əlini cibinə atdı, bir əllilik və bir beşlik çıxarıb irəli yeridi:
- Bilal Zakirov, biz hazır. Bu da pulunuz.
Bilal Zakirov pulları almaq istəyəndə Məmməd əlini geri çəkdi:
- Belə olmaz, Bilal müəllim, tələsməyin, bir az hövsələli olun. Qonaqlığınızın müqabilində biz də sizin üçün maqnitofon, köynək və qalstuk almışıq. Təxminən çəkdiyiniz xərc qədərdir. Onların pulunu qaytarın, biz də Sizin pulları verək.
Bilal Zakirov key-key Məmmədin, sonra o biri yoldaşların üzünə baxdı. Yoldaşlar başlarını tərpədirdilər. Yəni Məmməd deyəndir.